Wildlife adventures!

Wat gaat de tijd toch hard als je veel meemaakt..

Vorige week zaterdag met Andrea onze biezen gepakt en de bergen uitgetrokken richting Tortuguero, een kustplaats aan de Caribische kant, bovenaan, vlak tegen Nicaragua aan. Het heet ook Turtuguero om de Tortuga's, of wel schildpadden! Op de stranden hier leggen twee verschillende soorten schildpadden hun eieren en zijn er dus twee periodes dat er heel veel vrijwilligers nodig zijn om de baby schildpadjes op hun weg naar de vrijheid (van het strand naar de zee) te begeleiden. Helaas waren de seizoenen al over, maar we hadden nog goede hoop, want het kon nog steeds! En goede hoop loont! Ik zal even bij het begin beginnen..

Zaterdag kwamen we dus aan op een zonnig Tortuguero. Helaas was deze pret snel over, want het begon alweer snel te hozen. Wij onze Lonely Planet checken, want dat regenseizoen moet nu toch wel een keer voorbij zijn. Nou daar dus niet, 'no dry season', stond er doodleuk in. Te moe en geen zin meer met al die ellendige regen maar naar bed gegaan, maar zondag was het nog niet over hoor! Gelukkig in onze poncho de superchille plaatselijke hippe Budda Bar gevonden met echt superrrlekkere cappucino en cheesecake (en dat opgezet door Chilenen! Ik ga ook een keer naar Chili, for sure!) Savonds weer gechilled met free wifi en onder het genot van pizza de laatste 3 afleveringen van Cherso zitten kijken haha!

Anyways, maandagochtend hadden we Suerte!! (geluk) Het was gestopt met regenen en de zon scheen, dus zijn we om half 6 sochtends de kano ingestapt met onze gids en hebben we echt een prachtige 4-uur durende tour door het national park gehad. De natuur was overweldigend en we zijn overladen met dieren! Onderweg kwamen we zoveel verschillende vogels tegen, kaaimannen, apen (3 soorten), leguanen, een jesus christus basilisk (die rent over water!!) en zelfs een boa constructor in de boom gespot! I mean, hoe superkick is het als je op 50 cm van een kaaiman een foto aan het maken bent, terwijl op de achtergrond een alpha brulaap zich even laat horen voor de dames. Priceless..

Maar goed, dan niet eens gesproken over de maandagmiddag. Omdat we toch al voor het park betaalt hadden, zijn we ook de trail gelopen. Niet heel veel gespot, behalve een behoorlijk grote spin en een aap, totdat we op het strand aankwamen. Vol goede hoop op zoek dus naar schildpadjes.. Na een dooie en vooral veel eierschillen niet veel hoop meer. TOTdat ik ineens iets zag bewegen, even goed kijken, zijn het geen krabben? Neeee... ik in alle staten Andrea geroepen en samen hebben we ons ontfermd over deze twee hele lieve super mega cute klungelige kleine schildpadjes op hun weg naar de zee. Het was zo fantastisch om ze gevonden te hebben zonder gids en dit echt in wildlife mee te maken. Wederom onbetaalbaar. We zijn allebei nog steeds lichtelijk euforisch, helemaal nadat we achteraf van een tico hoorde dat het vrij uniek was, omdat het seizoen dus over was.
Aan het einde van de dag begon het natuurlijk weer te regenen dus dinsdagochtend bepakt en bezakt het gebied weer verlaten. (Tortugeuro is trouwens alleen bereikbaar per boot.. ook best gek).

Dinsdags zijn we afgereisd naar een plek vlak boven San Jose. Even wat achtergrond info: Andrea heeft hier van haar 7e tot 10e levensjaar gewoond, dus heeft ook nog kennissen in de buurt. Een voordeel naast de voordelen al dat het dus voor mij erg fijn is om met haar te reizen omdat haar Spaans al erg goed is en het gezellig is! Dinsdagavond zijn we dus aangekomen bij Mees en Tineke, met twee zoons, Wouter en Adriaan in een groot huis in de bergen met een spectaculair uitzicht op San Jose EN naast hun (Nederlandse) kaasfabriek. Erg grappig om hier te zijn, erg gastvrij en leuke mensen!

Woensdag een poging gedaan om de vulkaan Poás te bezoeken, echter doordat de Costa Ricanen hier niet erg punctueel zijn en de bustijden niet vast staan, de bus gemist en dus maar een dagje San José van gemaakt. Ondanks dat ze zeggen dat San José een plek is waar je echt uit moet kijken, vond ik dat nog wel meevallen en vond ik dat er een gezellige, drukke en ook toeristische sfeer op straat was. Het is alleen absoluut geen mooie stad en het enige wat er te doen is, is shoppen, dus heb ik mezelf maar op een paar nieuwe classy slippers getrakteerd (je moet wat).

Tico's zijn wel een beetje gek en als machita (blond meisje) is het soms een klein beetje vervelend. Als er dan eerst één of andere zwerverachtige dude doodleuk zegt: 'Geef me geld'. Ik zeg: 'No'. En vervolgens met een grijns in m'n wang geknepen wordt kijk je wel even raar op. Evenals wanneer Andrea uit het niets in d'r kont geknepen wordt. Maar goed, tot nu toe allemaal nog vrij onschuldig (behalve dat ik een stalkende raftinginstructeur heb, maar gelukkig is dat op afstand).

Typisch ook dat elke tico of tica hier al voor z'n 20e kinderen heeft, dat is helemaal niet raar. Hebben ze allemaal. Vinden ze leuk! Wel weer gek als je bedenkt dat de ouders vaak erg streng zijn en dat vriendjes of vriendinnetjes niet mogen blijven slapen, of al samen in een kamer verblijven is al uit den boze.

Terug naar mijn reis. Vandaag een tweede poging tot het bezoeken van de vulkaan en dat is gelukt! Het leek een heldere dag, maar helaas, op 2500 meter hoogte is dat dan toch weer anders. Vooral veel wolken maar gelukkig hebben we toch nog een glimp van de krater op kunnen vangen. Weer een mooie dag vol mooie natuur.. Nu eens kijken of we straks nog een drankje kunnen doen in Heredia met de jongens van hier en dan morgenochtend wéér op pad! Op naar de Pacific coast, Manuel Antonio. Schijnt erg mooi te zijn! Muy Linda! (Alle Linda's , wisten jullie dat al trouwens? Linda betekend hier mooi, of pretty! :-))

Pff.. ik heb wel weer even genoeg getypt!

Hasta Luego... En schroom vooral niet om een reactie achter te laten (vind ik leuk!)

Peace